Thailand! Tempels tempels tempels!

Dag 24
Laatste dagje Kuala Lumpur! In de ochtend neem ik na het ontbijt nog even een duik in het zwembad op de bovenste verdieping van het hotel. Mooi uitzicht vanaf hier! Ik vertrek in de middag naar Bangkok. Dit keer ben ik in 4 minuten op het station ;) In plaats van een taxi neem ik de trein. Dit op aanraden van Fransman Guillaume en de Duitser Sebastian die ik hier in Kuala Lumpur heb ontmoet. Ik wilde eigenlijk een taxi nemen, maar zij zeiden dat dit véél makkelijker was en goedkoper. Vanaf de eerste minuut op het station heb ik daar al spijt van... De prijs is nagenoeg hetzelfde en ik word door het personeel het hele station over en weer gestuurd met mijn inmiddels 19 kilo zware backpack en handbagage van 7 kilo die ik op mijn buik draag...Ik heb in die paar weken 7 kilo extra bagage gekregen... Pffff! En dan heb ik ook nog eens 2 parasolletjes gekocht die ik al mee sleep sinds Bali! Ach ja, goede training voor het lichaam zal ik maar zeggen... ;)

Dag 25
Vandaag ga ik naar het Paleis en de grote, goude, liggende boeddha in Bangkok. Op de één of andere manier vinden de locals het hier leuk om toeristen op het verkeerde been te brengen door te zeggen dat het paleis "vandaag gesloten is". Ik was er al voor gewaarschuwd. Ze proberen je dan in een tuktuk te krijgen en je de stad te laten zien. Hier verdienen zij dan hun geld mee. Erg jammer vind ik de leugens, de oplichterij en geldklopperij continu in die toeristische gebieden...vermoeiend ook vooral. Maar het is nu eenmaal onderdeel geworden van toeristische trekpleisters, helaas. Ik ontmoet een jongen uit Engeland onderweg naar het paleis. Hij is net aangekomen in Bangkok. Hij vraagt of hij met mij mee mag lopen. Samen is immers gezelliger. Hij is alleen nog niet helemaal gewend aan de onvoorstelbare hitte en gaat bijna van zijn stokje. Nu kan ík een keer voor iemand zorgen, omgekeerde wereld! ;)

Die avond heb ik een vier uur durende fietstocht met een groep door Bangkok. Ondanks dat ik zo soepel ben als een cobra door de yoga, presteer ik het toch om van mijn fiets af te flikkeren. Degene die voor mij reedt vond het nodig om op een heuveltje zijn remmen te testen...dat zag ik te laat. Maar dat is niet het enige. Ik val precies daar waar een hele berg bakstenen ligt. Nergens liggen zomaar baksteen, alleen op plaatsen waar ik val ja, ja! Wees gerust. Dit wordt geen "dokter part 3". Meer dan wat schrammen en één blauwe bil is het niet!

Als ik weer bij mijn guesthouse ben neem ik een heerlijke voetmassage en kan ik rustig slapen...Nou ja, rustig... Ik zit in de backpackers wijk bij Koh San road. Denk in: vals zingende bandjes tegenover barretjes die hun geluid vol open draaien, dronken mensen op straat, kraampjes met de nodige rotzooi en alcohol wordt overal letterlijk in emmers geserveerd, need to say more...? ;)

Dag 26
Vanuit Bangkok neem ik vandaag de bus naar Kanchanaburi. Ik verblijf daar 1 nacht. Als ik in de bus stap weet ik niet wat ik zie. Wat een ouwe bende! Maar je kunt wel karaoke zingen in de bus als je wilt ;) Het is een aardig ritje maar ik heb niks gezien van de hele rit want ik ben in slaap gevallen. Ik zou willen dat ik thuis zó goed kon slapen!

Aangekomen bij mijn verblijf, blijkt dat er geen opties zijn om excursies te doen. Zeggen ze bij de receptie. Ze spreken wederom slecht tot geen Engels. Het is heel slecht van mezelf, ik weet het, maar ik begin mijn geduld een beetje te verliezen met de Thaise mensen. Of ze zijn zéér onvriendelijk of ze spreken geen engels en als ze dat wél doen, proberen ze me op te lichten... 'het land van de lach' werd Thailand ooit genoemd...ik heb zó veel geduld en ik blijf altijd vriendelijk maar het raakt een beetje op.

Mijn irritatie komt over bij de receptie en er wordt iemand bijgehaald die wel met mij kan communiceren. Ineens staat er een soort van golfkarretje voor mij klaar met chauffeur die mij naar de grote begraafplaats brengt waar ook veel Nederlanders liggen, naar het museum en de beruchte brug over de Kwai river. De Japanners hebben in de oorlog bedacht dat ze deze brug wilden gaan bouwen. Er zijn bij het bouwen van deze brug ontzaglijk veel doden gevallen. Ze lieten deze brug bouwen door mensen die zij gevangen hadden genomen tijdens de oorlog, waaronder ook veel jonge, Nederlandse soldaten. Het is erg indrukwekkend om dit allemaal te zien en er over te lezen.

Terug bij mijn hotel lig ik de rest van de middag bij het zwembad en kijk ik uit over de Kwai river...

Dag 27
De volgende ochtend ga ik naar het ontbijt. Ik word deze keer gelukkig niet zo vroeg opgehaald. 11 uur, schappelijke tijd! Tijdens het ontbijt krijg ik ineens erg last van mijn maag. Ik denk dat al die dingen die ik eet, z'n tol gaan eisen ;) Ik vraag de mensen van het hotel of ze iets voor mijn buik hebben. De man zegt: medicijnen vrouw komt hierheen! Ik voel me een beetje opgelaten want ik wil wel gewoon zelf naar de apotheek gaan. Toch word mijn maagpijn ineens zó heftig dat ik zelfs niet meer kan lopen. Ik word door twee mensen naar mijn kamer gebracht. Ik ben ineens ècht ziek! Ik lig op bed en krijg kruiden drankjes van de oude medicijnen vrouw die geen Engels spreekt. Ze gaat naast mij op het bed zitten en begint mijn buik te masseren. Ze brengt haar gezicht dichter naar mijn buik en het lijkt of ze naar mijn buik aan het luisteren is. Ineens zegt de tegen mijn buik: pok pok...? En nogmaals: pok pok...Hahaha! Nu kan ik er om lachen maar toen niet. Ze is super lief, wrijft over mijn rug als ik de drankjes drink en masseert mijn voeten. Na een half uur staat ze op en zegt: you now sleep. De pijn is weggezakt en ik val in slaap.

Ik schrik wakker omdat er op de deur wordt geklopt. We zijn ineens anderhalf uur verder en de auto staat te wachten om naar Ayutthaya te gaan! Gelukkig had ik alles al ingepakt. Ik zeg iedereen gedag en bedank de mensen van het hotel. Ik heb vandaag een fantastische Thaise (medicijn) dame ontmoet met een mooie glimlach... :)

In Ayutthaya aangekomen loop ik wat rond om de buurt te verkennen. Het loopt tegen de avond en het wordt al donker. Ineens begint mijn maag weer op te spelen, maar niet zo erg als die ochtend. Ik stop bij een eettentje en vraag de dame naar een apotheek. Ik probeer elk woord wat ik kan bedenken om apotheek te omschrijven maar we komen er niet uit. Ik probeer met handen en voeten uit te leggen dat ik een medicijn nodig heb voor mijn maag. Even denk ik dat ze me begrijpt. Ze maakt een 'kom maar mee' gebaar. Ik ga vol goede moed achter haar aan. We komen aan bij een grote vrieskist. Ze opent het en vol trots laat ze zien wat voor vlees er in de kist ligt...ze zegt nog net niet: tadaaaaa! De vrouw dacht dat ik honger had door mijn gebaren van mijn maag en medicijnen innemen hahaha! Ik moet lachen en ze snapt er niks van. You wait! zegt ze.

Ik krijg een telefoon in mijn hand, zo'n nokia waar je 'snake' op kunt spelen, en zeg: hello..? Ik hoor niks. Ik nog een keer, weer niks. Ik vraag of degene aan de andere kant van de lijn Engels spreekt en daar is het antwoord: no! Okééé! Ik geef de telefoon weer terug en de vrouw begint hard in de telefoon te schreeuwen. Ze hangt op en belt nogmaals kort. Weer zeg ze: you wait!

Goed, we zijn nu zeker 15 minuten verder en er zijn inmiddels tal van locals in het kleine tentje die nieuwsgierig zijn naar deze "happening". En dan begint het echt circus pas... Er komen 2 politie agenten aangereden op de motor. Ik denk, die komen toch niet voor mij hè...? Ze stappen af en komen mijn kant op. 1 agent maakt een foto van me. De ander vraagt wat er aan de hand is. Ik zeg: ik wil alleen maar naar een apotheek! Hij begrijpt me eerst niet. Na langzaam praten weet hij wat ik nodig heb. You wait! Krijg ik weer te horen.

Wéér 5 minuten verder. Er komt een auto aangereden met heel groot 'rescue' op de zijkanten en zwaailichten op het dak. Er stappen 3 mannen en 1 vrouw uit. Ik kan wel door de grond zakken! Maar tegelijkertijd vind ik het zó grappig dat ik mijn lach niet kan inhouden! Wat is het probleem, willen ze weten. Nou, het zit zo, ik wil naar een apotheek....zeg ik heel rustig. Ze nemen me nog steeds héél erg serieus en ik moet plaats nemen in de auto. Met de 4 rescue rangers en politie escorte word ik naar de apotheek gebracht...echt, het is niet te geloven! Ik moet echt mijn best doen om niet ongelooflijk de slappe lach te krijgen! Daar aangekomen leggen de agenten uit wat ik mankeer. Ik krijg Gaviscon mee en zit 2 tellen later weer in de auto en wordt voor de deur van mijn hotel afgezet. Een beetje beduusd van het hele circus ga ik naar mijn kamer. Wat een verhaal weer dit!!!!

Dag 28
Als ik opsta voel ik me weer wat beter dan gisteren (bedankt zuster Jolien voor de tips!). Ik neem een licht ontbijt en huur een fiets voor die dag. Ik ga de tempels af en er is hier veel te zien! In de middag pak ik een boot tripje en vaar de rivier af. We stoppen bij 3 tempels. Het is nu einde van de middag en de zon is al wat gezakt. Dit geeft mooie foto's ;)

Dag 29
Lekker relaxen deze ochtend. Heerlijk! Een boekje lezen op mijn terrasje en wat Netflix kijken. Einde van de middag ga ik met een tuktuk naar de tempels die ik nog niet heb gezien. Het meisje van de receptie is echt een lieverd. Ze vertaald alles aan de tuktuk chauffeur en elke keer wanneer ik het terrein verlaat, zwaait ze me uit. Zó schattig! Ze wacht helemaal tot ik de hoek om ben. Ik ben heel blij dat ik inmiddels lieve mensen heb ontmoet hier....
Het was een erg leuke tempel tour en ik denk werkelijk dat ik elke tempel in Ayutthaya heb gezien nu! Dus voor tips weten jullie mij te vinden ;)

Dag 30
Mijn laatste dag in Ayutthaya. Ik houd de kamer langer aan. Mijn trein vertrekt pas vanavond om 19:45 uur, dus heb de hele dag om: niks te doen! Goed plan, vind ik zelf.

Het is inmiddels kwart over 7 in de avond. Ik word naar het station gebracht. Vannacht zal ik 12 uur lang in de trein zitten en hier dus ook slapen. Als ik de trein binnen kom, maakt de conducteur mijn bedje op. Ik heb het onderste bed, en gelukkig krijg ik niemand boven me. Ik gooi mijn tas op bed en ga liggen. Dit is best leuk eigenlijk. Ik doe de gordijntjes dicht. Ineens krijg ik een gevoel van vroeger. Hutten bouwen. Geweldig vond ik dat! Het leukste was om dat te doen bij mijn oma. Als mijn zus en ik daar logeerden mochten we van oma altijd het hele huis verbouwen. Soms wel 3 hutten in de woonkamer! (Weet je nog, Celina?) Geweldig was dat altijd! Mooie herinneringen... Nou zo voel ik me in deze trein ook. Ik heb mijn eigen "hut" ;)
Echt slapen doe ik die nacht niet. Maar het is wederom een belevenis en beter dan mijn trein in China!

Ik kom vroeg aan in Chang Mai. De rest van de dag doe ik lekker niks! Een beetje zwemmen en lezen in de zon.

Dag 31
Deze hele dag heb ik gepland met...het verzorgen van olifanten! Als we aankomen in het olifanten kamp heerst er een hele fijne, relaxte sfeer. Het moment dat ik de trap op loop en oog in oog kom te staan met 6 olifanten is geweldig! Wat zijn die dieren indrukwekkend en groot! Alles staat hier in het teken van de goede verzorging van deze mooie wezens.

De ochtend krijgen we theorie. We leren woorden waar de olifant naar luistert. Ook maken we een "proefritje". Ik moet de olifant o.a. naar voren laten lopen, naar achteren en naar links en rechts laten lopen. Het voelt geweldig als je vraagt of hij zijn poot op wilt tillen en ik er dan op kan klimmen op mijn blote voeten en vervolgens zó op zijn nek kan zitten....de huid voelt heel ruw en stug en zijn haren prikken een beetje. Het gevoel dat je zo'n direct contact hebt met het dier, je zonder zadel op zijn nek zit, is ècht geweldig...ik kan niet stoppen met glimlachen! Dit is zó leuk!

Na de lunch, voor zowel ons als de olifanten, gaan we op pad. Ik klim op de rug van "mijn" olifant Koen. Koen lijkt qua karakter een beetje op mij eigenlijk...hij heeft werkelijk voor ALLES aandachtig dat langs de weg staat, behalve voor de weg zelf! Hahaha! We komen onderweg een lekker hapje tegen, dus maakt Koen hier even tijd voor, net als ik zou doen. Zijn slurf zwiept om een struikje en verdwijnt richting mond. Ik heb mijn handen op zijn hoofd en voel hem kauwen. Iedereen loopt links, Koen wil graag rechts lopen. Af en toe pest hij zijn verzorger door hem een tik tegen zijn hoofd te geven met zijn oor. Geweldig! Mijn lach gaat niet van mijn gezicht! Ik kijk om mij heen en zie de prachtige omgeving. Mijn benen bungelen achter zijn oren. Ik zit in het ritme van zijn loopje.

Aangekomen bij de rivier mogen de olifanten gaan zwemmen en spelen. Als kleine kinderen die met een puppy aan het spelen zijn zitten wij hier met de olifanten in de rivier! Super leuk! We gooien met water over en weer en wassen de olifanten. Als het tijd is om terug te gaan vind iedereen dit jammer. Het was ècht een leuke dag! Ik neem afscheid van Koen en vertrek met de auto terug naar mijn verblijf...

Tot zover verslag nummer 5!
Fijn weekend iedereen en kus vanuit Chang Mai, Thailand